Prawidłowe ciało szkliste – to optycznie przezroczysty żel wypełniający 3/4 gałki ocznej, określany jako medium przewodzące światło, pozbawione aberracji i bez tkanek absorbujących światło. Biochemicznie składa się w 99% z wody i rozpuszczonych w niej białek. 1% to regularna sieć włókien kolagenowych zawierających molekuły kwasu hialuronowego, utrzymującego cząsteczki wody. Na obwodzie ciała szklistego włókna kolagenu zagęszczają się i tworzą tzw. błonę hialoidalną tylną, stykającą się z błoną wewnętrzną siatkówki. Najsilniejsze przyleganie do siatkówki znajduje się na podstawie ciała szklistego (na obwodzie oka), w okolicach zmian zwyrodnieniowych i naczyń siatkówki. Tylna jego część przylega do tarczy nerwu wzrokowego i plamki.
W trakcie rozwoju płodowego przez ciało szkliste od tarczy nerwu wzrokowego przebiega tętnica hialinowa, zaopatrująca rozwijającą się soczewkę. W trakcie dalszego rozwoju tętnica zwykle zanika; pozostają po niej jedynie falisty kanał ciała szklistego, tzw. kanał Cloqueta. Pozostałość po przedniej części tej tętnicy nazywamy plamką Mittendorfa (jest to mała, gęsta, biała plamka przytwierdzona do tylnej torebki soczewki). Pozostałość tylnej części tętnicy określa się mianem brodawki Bergmeistera (welonowaty fragment tkanki znajdujący się w pobliżu tarczy n. II). Zdarza się jednak, że tętnica hialinowa nie zanika w ogóle.
W badaniu c.s. jest trudną strukturą diagnostyczną ze względu na jej przejrzystość i ruchomość.
