U pacjentów poniżej 30 roku życia całe ciało szkliste jest jeszcze przezroczyste. Rzadko występują uogólnione zmiany zwyrodnieniowe.
Zmętnienia są bardzo dokuczliwe zarówno przy wąskiej i szerokiej źrenicy. Trudno je zdiagnozować i zidentyfikować.
Męty są gęste, mikroskopijne, znajdują się w odległości 0,5-3,0 mm od siatkówki. Wielkość mętów lub zagęszczeń ciała szklistego nie osiąga nawet rozdzielczości optycznej oka (0,1 -0,2 mm). Trudności w ujawnieniu takich zmętnień –oprócz wielkości, związane jest także z przekłamaniem optyki w trakcie badania po przejściu światła przez wiele ośrodków optycznych. Zwykle widoczny jest cień zmętnienia rzucany na siatkówkę.
Inny rodzaj mętów to wyraźnie odgraniczone, linijne cienie przypominające przezroczyste, ruchome robaki. Są one widoczne przez pacjenta w każdych warunkach oświetlenia (nawet przy szerokiej źrenicy). Zlokalizowane są także bardzo blisko siatkówki. W badaniu oftalmoskopowym - nie widać ich, nie można ich sfotografować, ponieważ nie odbijają światła wstecz.
Przyczyną mętów może być także tzw. torebka przedplamkowa (ang. premacular bursa). Jest to przestrzeń pomiędzy zgrubiałą korą tylną ciała szklistego, a zewnętrzną siatkówką. Uwięziony w niej płyn oraz resztki komórek mogą przez jakiś czas imitować obecność mętów w oku.
Niektórzy młodzi pacjenci mogą widzieć ruchome jasne kropki zwłaszcza na niebieskim tle wywołane przesuwaniem się białych lub czerwonych krwinek w małych naczyniach okołoplamkowych (efekt Scheerera). Takie męty nie blokują widzenia nie wymagają leczenia.
W takich przypadkach można pomóc u 10-30 % pacjentów. Pacjenci ci wymagają często dłuższego, wnikliwego badania, dlatego wskazane jest wcześniejsze umówienie się na wizytę.